Vamos a la playa

Het bezoek aan de wijngaarden was geslaagd, ontzettend groot gebied met naast druiven ook andere soorten fruit zoals sinaasappels, appels en pruimen, allemaal klaar om te worden geplukt. Dit liet ik mij natuurlijk geen twee keer zeggen, en tegen de tijd dat het middageten werd opgediend bij de familie van degene die mij de rondleiding gaf, zat mijn maag vol genoeg voor de rest van de dag. Een wijntje ging er daarentegen wel in, en na een goed gesprek in het Spaans was het tijd om terug te keren naar Santiago, alwaar ik rond een uurtje of 8 weer werd afgezet.

Volgende dag een twee daags uitstapje gemaakt naar het strand, naar Valparaiso en het aangrenzende Vina del Mar. De eerste is een ontzettend leuk stadje gebouwd om een baai met de huizen gebouwd in de omringende bergen. De tweede daarentegen is het Lloret de Mar van Chili, en ik heb het er ongeveer 20 minuten uitgehouden, voordat ik snel weer rechtsomkeerd maakte richting Valparaiso. Wat was dat ontzettend kut.
Ik schreef in mijn vorige verslag dat de lekkerste vis ter wereld in Santiago gevonden kon worden, maar wat blijkt, Valparaiso heeft nóg betere vis. Het is een havenstadje, waar ook veel vissers hun brood verdienen en bijna alle vis is dagvers.

Eenmaal weer in Santiago aangekomen gelijk een bus voor de volgende dag geboekt om richting Buenos Aires te gaan met een tussenstop in Mendoza. Had achteraf beter de bus in een keer naar Buenos Aires kunnen nemen, was goedkoper geweest, maar dat wist ik dan weer niet. Zoals ze zeggen, bewaar het beste voor het laatst, zo zal ik dat ook doen met Buenos Aires. Ben er twee dagen geweest, maar wel overtuigd dat ik hier een week minimaal moet spenderen.

De dag na aankomst de bootticket geboekt richting Colonia del Sacramiento, Uruguay. Een klein stadje wat vroeger als havenplaats werd gebruikt en van groot belang was voor de Spanjaarden destijds. Op de een of andere miraculeuze wijze is het centrum toch bijzonder goed bewaard gebleven, waardoor het een plekje op de werelderfgoedlijst heeft verdient.
Maar, verwend als ik in de loop der tijd ben geworden, vond ik het na een dag wel genoeg, sinds het oude centrum niet veel meer telt dan een tiental huizen, en eigenlijk een stuk meer uitkeek naar het strand waar ik al zo lang naar op reis ben. Met de gedachte dat ik er toch terug zou komen omdat ik uiteindelijk terug moet naar Buenos Aires met een Argentijnse jongen die ik had ontmoet richting Montevideo, de hoofdstad van Uruguay.

Montevideo is een leuke stad, het centrum bestaat uit vijf wijken, die allemaal iets anders te bieden hebben. Na de stad een beetje bekeken te hebben als een toerist, ben ik met die Argentijnse gast naar het strand geweest. En zo ging het eigenlijk drie dagen achter elkaar.

Toen besloten om verder naar het noorden te gaan, langs de kust. Met twee Australische jongen naar Punte del Este gegaan, vroeger de badplaats van de rijke, maar nu ook toegankelijk voor arme studenten als ik. Aangekomen ontzettend opgelicht door de taxi chauffeur, maar dat kon ik verwachten na een maand bijna niet opgelicht te zijn.
Kan wel begrijpen waarom de rijken dit hun home away from home hebben gemaakt, ontzettend relaxed strand, met golven twee keer zo groot als ikzelf.
Ben niet van plan heel lang te blijven, heb namelijk ook gehoord over een klein hippiedorpje, ver weg van alles en iedereen zonder elektriciteit wat ik wil bezoeken. Daar ga ik dus morgen heen!

Verder, alvast gefeliciteerd moeder, op de volgende 50 en ik geniet nog even verder!